म कवि होईन

अरुले जस्तो कलम घुमाएर,

शब्दरुपी तस्बिर कोर्न सक्दिन ।

भाब बिनाका शब्दका केस्राहरु,

छुट्याएर पाठकलाई पस्किन सक्दिन

त्यसैले म कवि होईन ।।

सेक्शपियरले जे लेखे पनि

कविता बन्थ्यो, कलम नचाउदै

कविताहरुको आविस्कार गर्थे ।

लक्ष्मी प्रसादको शब्दहरुको

साना छर्राहरुले पनि कविताको रुप लिन्थ्यो ।

म छर्रा प्रहार गर्न सक्दिन,

कलम नचाउन सक्दिन

त्यसैले म कवि होईन ।।

कवि बन्न समुन्द्रमा तैरिनु पर्छ रे!

कालो ओढारमा बिथोलिनु पर्छ रे!

मलाई समुन्द्र देखेर डर लाग्छ

ओढार देखेर काहालि लाग्छ

त्यसैले म कवि होईन ।।

शब्दहरुको मालालाई कविता भन्छन ।

मेरो शब्दको बगैंचा छैन

धागो पनि जृण भैसक्यो ।

सियोको धारमा खिया रंगिसके

म माला उन्न सक्दिन

त्यसैले म कवि होईन ।।
हो ! म कवि होईन ।।।